(356–323 R. PRZED CHR.)
WCZESNE LATA:
Aleksander urodził się w Pelli, stolicy Macedonii, latem, 356 lat przed Chr. Był najstarszym synem Filipa II i Olimpias, księżniczki Epiru. Otrzymał staranne wykształcenie, przez trzy lata jego nauczycielem był słynny grecki filozof Arystoteles. Już jako dziecko wykazywał się odwagą i wyobraźnią, marzył o wielkich i chwalebnych czynach przewyższających dokonania greckich herosów. Urodziwy, rycerski i śmiały młodzieniec wyróżniał się wśród swoich rówieśników. W wieku 9 lat miał ujarzmić dzikiego rumaka, którego nikt inny nie potrafił dosiąść, a którego z powodu szerokiego łba nazwano Bucefałem (od gr. boukephalos – bykogłowy). Po ujarzmieniu dzikiego konia przez młodego księcia, jego ojciec miał powiedzieć: Mój synu, szukaj sobie równego mocarstwa, Macedonia jest dla ciebie za ciasna. Od tego czasu Bucefał stał się ulubionym koniem Aleksandra. Już w wieku 16 lat Aleksander dowodził oddziałami macedońskimi, walcząc z Trakami, a dwa lata później skutecznie dowodził jazdą w bitwie pod Cheroneą (338 przed Chr.), dzięki której Filip II zapewnił sobie hegemonię w Grecji. Po zamordowaniu króla Filipa II przez Pauzaniasza (336 przed Chr.), 20-letni Aleksander objął tron macedoński. Odparł ataki plemion iliryjskich i trackich oraz stłumił bunty niepokornych miast greckich. Surowo ukarał Teby – kilka tysięcy mieszkańców zamordowano, wiele tysięcy sprzedano w niewolę, a samo miasto zrównano z ziemią. Taki pokaz siły skutecznie odstraszył inne miasta od chęci buntowania się przeciw młodemu władcy. Aleksander mógł wtedy podjąć, planowaną jeszcze przez Filipa II, wyprawę przeciw odwiecznemu wrogowi Grecji – Persji, która choć była już w tym czasie nieco osłabiona, nadal pozostawała potężna i groźna.