(UR. OK. 382 R. PRZED CHR., ZM. 336 R. PRZED CHR.)
Syn Amyntasa III, ojciec Aleksandra Wielkiego. Był królem Macedonii w latach 359–336 przed Chr.
Przed objęciem tronu przez Filipa Macedonia pogrążona była w wewnętrznych walkach pomiędzy rywalizującymi ze sobą regionami. Państwo utraciło wcześniej znaczną część swego terytorium, wielu żołnierzy straciło w wojnie domowej życie, kraj zubożał. Sytuacja zmieniła się kiedy w roku 359 przed Chr. tron macedoński objął Filip II.
W czasie swego panowania władca ten zjednoczył kraj, poszerzył jego zasięg terytorialny i uczynił z Macedonii największą w owym czasie potęgą militarną. Swe sukcesy w wojnach zawdzięczał wprowadzeniu reform wojskowych. Zreorganizował armię, tworząc zdyscyplinowane i bardzo dobrze wyszkolone oddziały. Utworzył ciężkozbrojną piechotę wyposażoną w długie włócznie (sarissy), walczącą w nowym szyku, tzw. falandze. Wprowadził do boju także maszyny oblężnicze, które pozwalały mu na szybkie zdobywanie miast. Filip sam stał na czele swej armii i osobiście prowadząc ją do boju niejednokrotnie dawał dowody wielkiej odwagi.